Net als twee jaar geleden geven pianist Bernd Brackman en ik deze zomer twee zondagmiddagconcerten in het sfeervolle kerkje van het idyllische Durgerdam (nabij Amsterdam).
Op zondag 19 juni 2022 speelden we (via de links te beluisteren):
Léon Orthel – cellosonate opus 41 (1958), opgedragen aan Samuel Brill
Camille Saint-Saëns, Eerste cellosonate, in c, opus 32 (1872)
Claude Debussy – cellosonate (1915)
Dmitri Sjostakowitsj -cellosonate in d, opus 40 (1934)
Over dit programma schreef Bernd Brackman:
Wat gaan wij spelen? Een nauwgezette kopie van het programma waarmee mijn moeder, Frieda Brackman-Hoogerwerf, en mijn “cellojuf” Henny van Tongeren-de Vries in 1967 in het hele land furore maakten. Vijfenvijftig jaar na dato zullen als vanouds weerklinken de Tweede Sonate van Léon Orthel, de Eerste Sonate van Camille Saint-Saëns, de meesterlijke
Sonate van Claude Debussy en de lyrisch-virtuoze Sonate van Dmitri Sjostakowitsj.
Als een schreeuw om vrede, als klinkend monument voor alles wat goed is, als ode aan de schoonheid en de troost…
Een zekere weemoed overviel mij niet zelden bij het instuderen van dit programma: hoe levendig herinner ik me hun enthousiasme in 1967, hun spelen, hun repeteren, hun schaterend lachen, hun concerteren, soms blaadjes omslaand, soms ’s avonds in bed indommelend bij de sprookjesachtige klanken van Sjostakowitsj….
