Een oorstrelend nieuwjaarsprogramma, op het lijf geschreven van onze prachtige Erard-vleugel, die in het Haute Cultuurhuis geparkeerd staat. Voor de pauze Wenen: Beethovens overrompelende vijfde cellosonate, een werk vol contrasten: ogenschijnlijke opgeruimdheid en diep verdriet, orde en chaos, gevolgd door de sonate die Schubert precies twee eeuwen geleden schreef voor de toen net uitgevonden arpeggione. Dit volkomen overbodige instrument, een retrogamba annex strijkgitaar, was al binnen tien jaar onder het stof verdwenen, maar Schuberts sonate is een evergreen die alle winterdepressies verdrijft en sinds jaar en dag tot het ijzeren cellorepertoire behoort. Na de pauze klonk het sfeervolle Nuit Calme (1926) van de Amsterdamse componiste Henriëtte Bosmans. Wij besluiten met alom geliefde vioolsonate van César Franck, die in de celloversie net dat beetje extra diepgang krijgt.
Opnames:
Ludwig van Beethoven – Cellosonate nr. 5 in D, opus 102-2
Franz Schubert – Sonate voor arpeggione
Henriëtte Bosmans – Nuit Calme
César Franck – Cellosonate in A (1886)
Heitor Villa-Lobos – O Canto do Cisne Negro